Şubat Şehadet,Şehitler Ayı!
Bugün on sekiz Şubat acı,hüzün, gözyaşı dinmedi halâ;
altı Şubattaki kadar olmasa da devam ediyor.
Sızım sızım sızlıyor yürekler,üşüyor bedenler.
Henüz,lokmaların yutulamadığı,gözlerin buğlandığı, yüreklerin dağlandığı anlar atlatılmış değil.
Sadece on ilde olmadı deprem;hepimiz hissettik acıyı ümmetçe enkazın altında kaldık çıkarılmayı bekledik:
Bir can kurtulunca sevinmeyi istedik ancak sevinemedik, enkazın altındaki canlar telef olurken...
Bekledik bekledik umutlandık, bir can daha, bir can daha kurtulsa istedik canı gönülden.
Dün gece,tüm sıkıntılara zorluklara göğüs geren sevgili peygamberimizin;
Hüzün yılında Miraca yükseltimesi Rabbimiz tarafından adeta teskin edercesine huzuruna aldığı gece yadedildi.Hz Muhammed yeniden hatırlandı.
Miraç olayıyla yüreklere,inşirah teselli olsa da;
Depremin izlerini silmeye yetmedi.
Feryatlar,çığlıklar hâlâ kulaklarımızı yararcasına,beynimizi delercesine parçaladı yüreğimizi:
Cansız bedenlerin sessizliği geride bıraktıkları,ve hayata döndürememenin çaresizliğiyle hayıflanmak acı ki ne acı.
Nasıl bir talihsizlik demekten kendini alamıyor insan.
Bu çağa denk gelmemiş olmayı istemek te keza öyle.
Bakıldığı zaman ümmet merhametini hassasiyetini kaybetmemiş;
Yurt çapında kim neyi nasıl yapabilecekse, gücünün yettiğince çırpındı:
Afetten etkilenen kardeşlere ekmek oldu, su oldu, yorgan oldu, kadınıyla kızanıyla yaşlısıyla genciyle elhamdulillah.Tek. yürek tek can oldu ümmet
Tarihe not düşecek unutulmayacak fedakarlıklar,milletçe kimimiz olay yerinde veya olayın gerçekleştiği mecralarda, kimimiz onların paylaştığı vidolardan izledik yüreklerin burkulduğu yaşlı gözlerle...
Enkazların altına girip canı pahasına cana ,can oldu insanımız.
Allah ebeden razı olacaktır hiç kuşkusuz.
Ama yetmedi, yetemdi, yetişemedi herbirine:
Bazı engellemelere maruz kaldıklarını haykıranlar da oldu. Yazıki çok yazık.
Nice canlar,cananlar heba oldu,ocaklar söndü,şehirler yok oldu;Anadolu insanı tek yürek tek vucut olmasına rağmen, tüm canları kurtarıp şehri ayağa kaldıramadılar, olan olmuştu artık.
İhmallerin faturasını birlikte ödedik.
Geriye hüzün gözyaşı,annesiz babasız kalan yetimler,savaş misali.
Sebep olanlar kebap olsun diye bir söz vardı...
Kocaman yürekler, devasa yardımlar, kalanların az da olsa acısını dindirmeye, yaralarını sarmaya manen destek olmaya yetecektir inşallah, ama gidenler geri gelmeyecektir.
Şehitlerimize Allahtan rahmet acılı ailelere sabrı cemil niyaz ediyoruz etmesine de...
Sitemimiz belkide çok zor şartlarda ev ocak sahibi olmak isteyenlerin parasıyla,olanlara mezar inşa edenlere!
Onlara ruhsat verenlere!
Kader imanın şartlarındandır: kimse itiraz edemez:
Ne olur malzeme etmeyin!
Ancak iman ettiğin Allah’ın kitabında buyrulan, yaptığını sağlam yapman gerekirken ;
Hırsızlığın haram olduğunu görmezden gelenlere dir itirazımız:
Malzemenin yeterli olması halinde, bu denli etkilenmeyecekti binalar insanlar.
Eksik yetersiz malzeme kullanıp cana kıyanlaradır tepkimiz.
Kızım Fatıma olsa elini keserim buyuran Resulün adaletini hukukunu, görmezden gelene,uygulamayanadır itirazımız!
Anadolu’da bir komşu vardı, zalim kızına “ne deyipte ileneyim(intizar)Nayrende’m”derdi...
Kimi kime şikayet edelim ki!
“Bozacının şahidi, şıracı”olduğu sürece.
Şikayetimiz yaradana olsun!
Rabbimiz ihmaller,çıkarlar Ahlak ve maneviyat yoksunluğu sonucunda yaşadığımız ve yaşayacağımız acıları. felaketleri bi daha yaşatmasın!
Vesselam
Nazile ŞANAL
