ÜŞÜYORUM DEMEKTEN UTANDIM
En zoru bu olsa gerek. Onlarca insan yardım beklerken kendimden utandım!!
Yemek yemekten utandım!!
Uyumaktan utandım!!
Isinmaktan utandım!!
Çocuklarıma bakarken, göçük altın da kalanlar aklıma geldi,ben yine utandım!!
Utandım işte!!!
Yardım isteyen ve yaşayan herkesi ölüme terk ettik, çaresizlikten yetemedik, insanlığımdan utandım!!
Utandım işte!!
Yaşadıklarımıza kader dedik de. İyi yapılmayan evler diyemedik. Müteahhit malzemeden çaldı diyemedik.
Ben göz yummuduğumuz için yine utandım!!
Yaşadıklarımız işlediğimiz günahlar dedik de.
İnsan olarak ekip olabilecek güce sahip değiliz diyemedik!!
Yine utandım!!
Her şeyi kadere yorduk. Oturduğumuz evlerden dua ettik de. Oralara gidip hem dua edip hem yardım etmeyi akıl edemedik. Bir kez daha utandım!!!
Utandık ülkece!!
Hep bir sebebe bağladık da çaresini akıl edemedik.
Şimdi, birlik olma zamanı.
Şimdi, yapabilen herkesin elinden geleni yapma zamanı.
Şimdi, birlik zamanı.
Şimdi, bu utancı ülkece telafi etme zamanı.
Şimdi sese kulak verme zamanı.
Şimdi yaraları sarma zamanı.
Şermin Ertekin
