HAKK’IN DİVANI
Vurduğu her fiske ,
Kıldığı namaz için miydi,
Unutmuştu her hâl
Emri verenin Allah olduğunu,
Gözleri körelmişti kesin,
Yoksa nasıl diyebilirdi ,
Yönelmesin diye zulüm edebilirdi ,
Hakkı yoktu bunca olana
Yönelmesin diye zulüm ettiği,
Hakkın yüce huzuruydu ,
Tozlu raflara kaldırmaktı,
Seccadeyi ,imanı , dine ait olanı,
Karartmaktı kalpleri bir kağıt misali ,
Silinecek silgisi olmayan ,
Bulunamayan bir kağıt,
Ama unuttuğu bir şey vardı,
Eğilen başın, çöken dizin ,
Yalnız hakka olduğunu,
Onun huzurunda çökeceğini,
Kılınan namazda fazilet olduğunu,
Biliyordu elbet , bilmemek olamazdı
Olsa olsa kabullenmemekti,
Divan ola divan , hakk divanıdır,
Kim oluyorsun da , alıkoyuyorsun ,
Güç’ün mu yeter sanırsın,
Yönelmiş zaten yürek,
Yönelmez ise beden ne yazar .
Fatma Nur Özcan
