ACIMIZ BÜYÜK!

ACIMIZ BÜYÜK!
      6 Şubat 2023  saat 04.17 ‘de Merkez üssü  Gaziantep –Kahramanmaraş sınırında 7.7 şiddetinde meydana gelen korkunç felaketin yıldönümü bugün.
       Bugünkü yazım, mesleki hayatımdaki zorlandığım  en zor yazılarım arasında. Gün içinde  bazen gözyaşlarıma hakim olamadığım ,tüm gün dualar okuduğum günlerden biri aynı zamanda. 
       Tüm ülkemizi yasa boğan bu deprem , Gaziantep, Hatay, Osmaniye, Adıyaman,Şanlıurfa, Diyarbakır, Malatya ve Adana olmak üzere bu bölgeyi yerle bir etti. Daha birçok yakın  İllerimizde de hissedilen bu depremde  resmi rakamlara göre! 50 bin 783 kişi hayatını kaybetti, 107 bin 204 kişi ise yaralı olarak kurtarılmış!!! Ya  Kimsesiz kalan çocuklar? veya  evlerdeki can dostlarımızı hayvanlarımızı da unutmuyoruz.   Düşündürücü!!!  Acı büyük!!! 
     Bir çok bina yıkıldı. Sadece yıkılan binalar değildi elbet. Bu depremle birlikte çocuklarımızın gelecek hayalleri, gençlerimizin    ünivesiteyi okuma hayalleri, nişanlıların evlilik hayalleri, bebek bekleyen çiftlerimizin evlatlarını kucaklarına alma hayallerini yeni araba almış, yeni ev almış taşınma hayallerini kuran   binlerce kişinin de gelecekleri ile ilgili planları, hayalleri yıkıldı .Yıkılan hayatların hikayelerini öyle birkaç satıra sığdırmak mümkün değil aslında. Ama keşke mümkün olsa da zamanı geri alabilsek. 
      Kim bilebilirdi ki,   o akşam son kez sevdikleriyle aynı masaya  oturup yemek yediklerini, son kez birlikte sevdikleri  filmi izlediklerinden habersiz,  son kez uykuya daldıklarını. Kim bilebilirdi ki en huzurlu hissetleri kendilerini en güvenli yerde olduklarını  zannettikleri evlerinin kendilerine mezar olacağını. Bundan   sonra  artık kimsenin hayatı eskisi gibi olmayacak! Deprem doğanın insanlara verdiği bir mesajdı aslında. Hepimizin bildiği  üzere depremler öldürmüyor, sağlam yapılmayan binalar öldürüyor. Bilinçli toplumlar depremin zararlarını en minimize etmekte çok başarılılar. Deprem ülkesi olduğumuz gerçeğini  aklımızdan çıkarmamalıyız. Tabii ki her zaman deprem olacakmış korkusuyla da yaşayamayız öyle değil mi?
Depremle baş etmenin en etkili yolu bilgili olmaktır. Sevenleri birbirinden alınamayan önlemler ayırır.
      Bu deprem   aynı zamanda ülke olarak  birçoğumuzun içindeki dayanışma gücünü ortaya çıkardı. Hepimiz  tam olarak birlik olmanın, el ele  vererek zorlukları  birlikte aşacağımızın bilinciyle  kenetlendik. Elimizden gelenin daha fazlasını yapmak için çabaladık. Tüm bu zor günleri birlikte aşmaya çalışırken, aramızdaki kötü niyetli fırsatçıları da lanetliyorum. Üzerinden bir yıl geçti, Sevdiklerini kaybetmenin acısıyla hayata yeniden devam etmeye çalışan insanların, yine deprem olur mu ? endişesiyle geçirdikleri korku dolu bir yıl. Sıcacık evlerindeki yaptıkları kahvaltı veya bir tas sıcak çorbanın özlemiyle çadırlarda veya konteyner evlerde bazen su yok, bazen elektrik  yok , En önemlisi de artık çok sevdikleri yok  yanlarında hayatlarına  devam etmeye çalışıyorlar. 
24 Kasım 1976 Van Muradiye, 13 Mart 1992 Erzincan,17 Ağustos 1999 Gölcük,
12 Kasım 1999 Düzce, 23 Ekim 2011 van,30 Ekim 2020 İzmir, 24 Ocak 2022  Elazığ,
6 Şubat  Kahramanmaraş  Depremlerini  unutmadık ! unutmayacağız!
                                                                                                                                                   Özcan KIVRADIM