BURSA’YA GİT DE ADAM GÖRSÜNLER
  Yozgat  / Boğazlıyan merkez Milli Egemenlik İlkokulu’nda 7 yıl görev yaptım. Bursa’ya tayinim çıkmıştı. Arkadaşlar sağ olsunlar, ufak bir veda toplantısı yapmışlardı. Tayinim çıktığı için doğal olarak konu bendim. Benden yaşça küçük olan Boğazlıyanlı Yalçın Hoca dedi ki: 
“ Ahmet abi dürüst, çalışkan, mert, haksızlıkların üstüne giden, iyi bir öğretmen abimizdi.Güle güle gitsin” falan dedikten sonra bana döndü:” Ahmet Abi, Bursa’ya git de Bursa bir adam görsün!” dedi. Sağ olsun ayaklarımı yerden kesti.
   Bursa’ya geldim. Kenar mahallede Haşim İşcan İlköğretim Okulu’nda göreve başladım. Yarıyıl tatiline kadar 60 kişilik birinci sınıfları okutmak için çabalarken, yurt dışı görevi için Ankara’ya yabancı dil kursuna çağırıldım. Kursa haftanın beş günü devam edip, hafta sonları Bursa’ya dönüyordum.
Bir pazar akşamı Ankara’ya gitmek için otobüste bindim. Bir süre sonra çalıştığım okulun denginde otobüs durdu, bir yolcu alıp yoluna devam etti. Koridor tarafındaki koltuk boştu. Yeni binen yolcu, kara yağız, babayiğit biriydi. Yanımda boş olan koltuğun dengine geldi; sarı üzerine siyah desenli ceketini çıkardı, kahverengi astarı üzerine ters çevirip özenle, güzel ceketini üst bagaja koydu. O sırada belindeki tabancayı da bana göstermeyi ihmal etmedi. Yanıma oturdu. Beş km kadar sessizce oturduk. Adam bana döndü:
” Sen ne iş yaparsın?” diye sordu. 
”Öğretmenim” dedim.  Sert ve gür sesiyle 
:”Hangi okuldasın?” sorguya çeker gibi soruşu canımı sıksa da sakince yanıtladım;
“ Haşim İşcan İlköğretim Okulu’ndayım.” O sıkıntı içerisindeyken; bir yetmiş dört olan boyum, bir elliye düştü, sesim erkek aslan kükremesi gibidir, kedi miyavlaması gibi çıkmaya başladı. Koltuğun bir kenarına büzülmüş, küçücük kalmıştım.  Yanımdaki adam:
“Ben şimdi bakanlığınıza gidiyorum, sizin okul müdürünü görevden aldıracağım.” dedi. Ben, zaten iyice kısılan kedi miyavlaması sesimle:
“Aldııır!” dedim. Adam bir daha kükreyerek:
” İl Milli Eğitim Müdürü’nü tanıyor musun?” diye sordu. Tanımıyordum da tanısam da tanıdığımı söyleyecek bir ortam değildi.
 “Tanımıyorum” dedim.
 “Yarın onu da görevden aldıracağım.” 
” O’nu da aldııır!” dedim yavaşça. Biraz sonra adam uyuma pozisyonu aldı. Belindeki tabanca rahatsız etmiş olmalı ki, çıkarıp iki koltuğun arasına sıkıştırırken, Allah bir cesaret verdi:
“Ben arkadaki boş koltuklardan birine gideyim de sen de rahat uyu” diye bildim. Arka koltuğa geçince rahat bir nefes aldım.
   Biraz sonra yaşadığım zulmün tesiri geçince Yalçın Hoca’nın dediği:
” Ahmet Abi Bursa’ ya git de, Bursa bir adam görsün.” sözü aklıma geldi de, acı acı gülümsedim. Ahh! Yalçınım, Ahmet abin neci ki? Bursa’da niceleri var, diye geçirdim içimden.
    Otobüs sabah saat yedide Ankara’ya vardı. Bahçelievler Turizm Otelcilik Lisesi’ndeki İngilizce kursuma gittim. Kursta hocamız bir iş için benim bakanlığa gitmemi rica etti. Bakanlığa gittim. Bakanlığın yakınından geçerken yolculuk ettiğim o adamla karşılaştım. Tanışık oluyoruz ya, çay içmek için beni bir çay ocağına davet etti. Birlikte çay içerken:
” Ne yaptın müdürleri görevden aldırdın mı?” diye sordum.
 “ Bakan daha gelmemiş O’nu bekliyorum.” dedi. Ona:
“Senin müdürlerle derdin ne, neden müdürleri görevden aldıracaksın?” diye sordum. 
 “ Hocam, benim çocuğum sizin okulda birinci sınıfta okuyor. Baya zayıf bir karne getirdi birinci dönem sonunda. Çok canım sıkıldı. Ben siyasetçi adamım. İstediğimi yaptırırım diye düşündüm. Komşular; 
“Okulda iyi bir öğretmen var, adı Ahmet Koçak. Çocuğunu onun sınıfına yazdır” dediler. Çocuğumu onun sınıfına yaz dedim müdüre, o sınıf çok kalabalık dedi, yazmadı. İl milli eğitim müdürüne gittim. Okul müdürünü aradı, sonra bana döndü; olmaz dedi. Bu kadar küçük bir işi beceremiyorsam ben neden siyasetle uğraşıyorum diye canım sıkıldı.
 Milletvekillerini aradım fırçaladım. Bakanla görüşmüş, bana randevu almışlar. Birazdan görüşüp, ikisini de görevden aldıracağım.”  dedi. 
“O öğretmeni tanırım. Sınıfını bırakıp burada kursa aldılar. Boşuna uğraşma.”  dedim ve vedalaşıp ayrıldık. Bilmem ne yaptı?
“Ahmet Abi Bursa’ ya git de, Bursa bir adam görsün.” sözü bir kez daha yankılandı zihnimde.
   ahmet.kocak16@hotmail.com