Sevgi varoluşun aslıdır... DerMuhyiddinİbnü'l-Arabi. Makamların en yücesi olarak nitelendirir sevmeyi.
İnsanı sevmek, eşyayı sevmek, kendini sevmek her türlüsü sevmenin varoluşun en yüce makamıdır aslında. Gerçek ve derinden gelen sevginin önünde hic bir engel, hiç bir duvar duramaz. Tüm setleri yıkar sevginin seli.
Sevgisizlik öfkelendirir insanı. Sevgi beklediği yerlerden eli boş döndüğünde insan öfke duygusu kaplar benliğini. Hayata karşı ciddi bir tavır almaya başlar. Beklediği yerden görülmeyen sevgi, nereden gelirse gelsin öfkeyi tetikler. Duvarlarını daha sıkı örer insan böyle zamanlarda. Öyle bir saklanirki o duvarların arkasına artık hiç bir uzanan el onu çekip çıkaramayacaktır.
Sevgiyle açılamayan kapı yoktur elbet. Gerçek sevgi sabır işidir. Oradan onu çıkarıp tekrar hayata karışması, yaralarının sarılması ancak gerçek bir sevgi ile mümkün olacaktır.
İnsanoğlu en büyük icatlar bile tutkusu sayesinde yapmıştır. Tutkuyla bağlı bir dost, kalbinin güzelliğini görebilen bir kalbin sabrı ve sevgisiyle bir insan kurtulabilir. Dinlemek, söylenenin arkasındaki gerçeği görebilmek böyle bir sevginin ilk adımıdır.
Acemice körü körüne, kendini kaptırarak sevmenin yerini artık daha olgun, daha temkinli bir sevme biçimi almalıdır. Sevgiyi söylemeden ifade etmek, zarar vermeden , acısını yaşamasına mani olmadan uzaktan yanında olmak ilk adımı olacaktır. Evren gerçek sabrın mükafatını zamanla onu sana yaklaştırarak verecektir. Bu mükafat duvarların arkasından çıkmasını başarana da, önünde sabırla bekleyene de bir can suyu olacaktır.
Mevlana bu durumu şu sözleri ile anlatmış asırlar ötesinde,
“Kapı açılır, sen yeter ki vurmayı bil! Ne zaman, bilmem! Yeter ki o kapıda durmayı bil!"
Eğer duvarların Arkasında ki değerse, eğer ona hissettiğin tutku kavuruyorsa seni, vazgeçme bekle... Elbet gelecek. Elbet o yaraları senin sarmana fırsat verecek.
Ama geldim demeden gelir, buradayım demeden orda olur bilemezsin. Sadece sabret ve bekle. Sonucuna inanarak bekle. Çünkü insan inandığı her şeyibir gün mutlaka gerçekleştirir.
Ve sen o duvarın arkasına kendisini hapsetmiş olan. Umutsuz olma. Acını yaşa, elbet bitecek bu soğuk günler bir gün akan gözyaşların tedavi edecek kanayan yaralarını, korkma duvarının önünde bekleyeni kırmaktan. Gerçek seven sabreder. Anı ve hali seyreder. Dönüp gidenlere aldırma. Onlar hayatından temizlenenlerdir. Bir bekleyen varsa duvarların ardında o sana sesini duyulmasını bilir. Gerekirse. Uzaktan yaralarına dokunmasını bilir.
Hayat bu elbet geçecek, zor günler kalıcı değil, tıpkı güzel günlerin kalıcı olmadığı gibi.
Misafir olduğun bu dünya da yalnız kalacaksın, tıpkı yalnız geldiğin gibi.
Bir gün döneceksin yaşamaya, öfken dinecek. Sevginin pencerelerinden sızmasını izleyeceksin. O zaman kadar acının konforlu halinin tadını çıkar.
Sevgi ve Muhabbetle
Yusuf Alper Evcil
24.01.2023
