GERÇEĞİN DAYANILMAZ AĞIRLIĞI
Biz insanların sorunları görmezden
gelme eğilimi vardır.
Biliriz, hissederiz fakat yok sayarız nedense.
Belki de görmezsek gelip geçeceğini sandığımızdandır.
Ne de olsa şimdilik az hissedilir derecededir.
Ama öyle olmaz.
Önce küçük dalgalar gelir, lakin yine yok sayarız.
Sonra dalga biraz daha büyür.
Alışırız.
Görmek, varlığını kabul etmek yerine alışmayı tercih ederiz.
Sonra dalgalar büyür de büyür.
Bir bakarız ki baş edemeyeceğimiz
kadar büyük ve artık alışamayacağımız kadar dayanılmaz.
İşte o zaman kimi topu kadere atar,
kimi felek (evren, alem) der, kimi de kendinden başka herkesi suçlar.
Pişmanlık ise en derinde kıpraşır sancı vererek ve biz o pişmanlığı özenle saklarız
Çünkü açığa çıkarırsak gerçek suçlunun biz olacağını ilan etmiş oluruz.
Ve böylece
gerçeğin dayanılmaz ağırlığını, yalanın nispeten dayanılır hafifliğine tercih ederiz.
Pişmanlıkları yalandan örülü pamuk ipliğiyle bağlarız derinlerimize.
Oysa hiç bir şeyden kaçmadan çözmek gelmez aklımıza. Hep en kolayı seçeriz. Cesaret edemeyiz zor olana.
Kolay sahip olmadım hiç bir şeye belki de bu yüzden basit şeyleri tercih etmek yerine zor olan daha cazip geliyor bana.
Sevgiyle....
ŞERMİN ERTEKİN