KELEBEK KOZASI MI ORMANA KRAL OLMAK MI?
Hangi insan özgürlük içinde dans etmek istemez değil mi.
Bir çoğumuz kelebek kozasını tercih ederiz. Dünyadan bir haber olmak, insanlığın sadece kendisi etrafında olduğunu düşünüp bencilce yaşamak daha kolay gelir. Kozadan canın isteyince çıkmak, canın istemeyince çıkmamak kesinlikle çıkarlarına kalmış bir güdü. Dünya yansa kozasindan çıkmayacak insanlar için neler veriyoruz değil mi? Onları ne çok kıymetlendirip, bize değer verenleri parmağımızın ucuyla istemiyoruz. Duygularımızı bir kenara bırakıp çıkar meselesine ön plana alıyoruz. Hayatımıza almayacağımız kişilere zamanları israf edince, bizden intikamını en acı şekilde alıyor.
Değiyor mu? Asla, bizi seven insanları kaybetmek için elimizden geleni yapıyoruz. Kelebek kozasından çıksın da bize kıymet versin diye bekliyoruz.
Ormanın Kralına ne oldu?
Kararlı, dik, onurlu bir yaşam sürmek herkesin harcı değil tabi ki.
Savaşır, kendinden ödün verir, zamanını verir, kalbini verir, sevgisini verir, emeğini verir, duygularını verir, elinden gelen her şeyi verir. Verirde verir. Kimseye kıyamaz aslında. Vurdum duymaz değildir. Sevmenin ve sevilmenin kıymetini bilir.
Amaaaaa....
İlk fırsatta gözden çıkarılır. Çünkü sevdiklerine kıyamamış onlara zarar gelmesin diye o sert tarafını asla göstermemiştir. Ne büyük bulunmaz bir nimet, birinin sizi incitmeden sevmesi.
Saf yanıyla size dokunması.
Küçük görülür bir anda bu yanıyla, dalga geçilir.
Kullanılmış hisseder. İncelen ipi en inceldiği yerden kopartır.
Çünkü kişiliğine yapılan saldırıya izin vermez.
AFFETMEZ...
KELEBEK KOZASINI TERCİH ETSEYDİM ŞİMDİ ÖLMÜŞTÜM.
ORMANIN KRALI OLMAK DAHA CAZİP GELDİ....
ŞERMİN ERTEKİN
