Yeşile en çok beyaz yakışmış,
Beyaza kırmızı,
Kırmızıya siyah....
Bu sergüzeşt bir kavram da devam eder...
Renkler birbirine yakışır, insana değil!!
Senin rengin en çok kimin rengine yakıştı?
İnsan insanın kalbine, gülümsemesinde ki renkleri bulaştırır.
Gülümseme; mimiklerinizi, bakışınızı, üslubunuzda ki yumuşaklığı, nezaketini, sevgiyi, saygıyı, dürüstlüğü kısacası sizin kimliğinizi anlatır.
Ben insanların güzel gülenini severim.
Güzel gülen insanların derin yaşanmışlıkları, acıları, hüzünleri, sevinçleri, mutlulukları....
Gülerken de yaralarını iyileştiremem.
Fakat bilirim ki yaralarına sarılırım renklerimle...
Yoksa herkes herkese, sana yeşil yakıştı, bana beyaz yakıştı cümlesini kolayca iliştiriverir. Ne kolay cümleler kuruyoruz birbirimize öyle değil mi?
Kırmak için de söylüyoruz, yermek için de..
Övmek için de söylüyoruz, yüceltmek için de...
Kelimeleri hiç düşünmeden hak edene, hak etmeyene israf etmekle meşgulüz.
Ne çok şey israf ediyoruz hayattan, yaşamdan ve ömürden.
Sevene, sevmeyene herkese dağıtıyoruz.
Ne gönlü geniş insanlarız yine de pes etmiyoruz.
Seviyoruz yaşamayı, rengi rengimize değenlerle...
Şermin Ertekin