Kadın susarsa
Kadın susarsa..
Önce gözler, bakışlar saklandı birbirlerinden.
Sonra eller yürekler soğudu yavaş yavaş..
Sözcükler ağırlaştı taş gibi, üşendi diller kaldıramadı..
Aynı yerden içilmez oldu kahveler çaylar..
Oysa bir fincan yetiyordu ikisine de..
Aynı sıgara dolaşmaz oldu dudaktan dudağa, nefesler havaya savruldu..
Arsız fıkralara gülüşüp şakalaşmalar,
gün- aydın
gün-aydı koklaşmalar, çekiştirilip öpüşmeler.. kıskanılan çocukca yeminler,
duvarlarda çiçek açtıran
çılgın kahkahalar
birgün birden
sessize alındı...
Sessiz/de...
Ulaşılamıyor...
Sessizlik...
Yüzyıllık...
Kadın sustu
herşey sustu...
elene Nermin Karaman