SEÇENEKSİZ HİSSEDİYORUM
1. sınıfa giden oğlumla ödev yaparken denk gelen bir soruda şunu söyledi;
Anne, soruda 'kurallı bir cümle oluşturmak istersek' diyor, ben oluşturmak istemiyorum.
Gülümsedim, ve haklısın dedim. Elbette sonrasında soruyu -istemesek de- çözdük. :)
Çağımızda artık çocuklara bilgiyi öğretmek dışında, bilgiyi anlamlandırma, nasıl ve nerede kullanacağını fark ettirme, kendi için faydalı olacak bilgiyi ayırt edebilme, onu farklı şekillerde yorumlama ve yeni bakış açısı geliştirme becerileri sunmamız gerekiyor.
Gerek kendi çocuğum, gerek öğrencilerim veya etrafımdaki diğer çocuklarla kurduğum diyaloglarda, bana doğru bir cevap vermelerinden ziyade başka bir fikir ya da bakış açısı sunmalarına çok sevinirim. Bilmek ve bir soruya doğru cevap vermek elbette kıymetsiz değil, ama şu an bilgi kadar ulaşılabilir hiçbir şey yok. Elimizin altında bu zamana kadar yaşamış tüm ilim ve bilim adamlarının kütüphaneleri var. Tabi bir o kadar da cahillerin de piyasaya bilgi diye sürdüğü şeyler. -konu dışı-
Çocukların özgür düşünmesinden yana olmayan yoktur ama nihayetinde sistemin gerçekleri yüzümüze çarpıyor. Maalesef çocuklar bir hayat kurma ve başarmak adına önce üç, sonra dört şıklı, beş şıklı testlere tabi olacak, ve sistemin kurallarına uyan kazanmış olacak.
Sistem için daha iyi bir önerim henüz yok o yüzden eleştirimi gerçekçi noktada tutuyorum. En azından, evet çocuklar şıklar arasından doğruyu seçebilsinler ama kendi şıkları da, kendi fikirleri de kafalarında onlara başka ufuklar açabilsin. Hayatın her zaman onlara 5 seçenek sunmayacağını, bazen doğru cevabın seçeneklerde olmadığını, sorunun yanlış olabileceğini fark etsinler. Bazen kendi şıkkını eklesinler.
Kısaca temennim; sınıfta dört duvar arasında sıkıştırdığımız hepsi farklı özellikte ve yetenekte olan çocuklarımızın en azından zihinlerini özgür bırakalım.. Soruya gülebilsin, soruyla mizah yapabilsin, soruyu eleştirebilsin ya da -en azından bazen- soruyu cevaplamama hakkını kendinde hissetsin ki; Çocuğumuzun; soruyu sorduğumuz an onu muhteşem şekilde cevaplayan yapay zekadan farklı bir şey olduğunu..
Çocuğumuzun; bilgileri düşünce, duygu ve kalbiyle süzüp harmanlayabilmesi gereken gerçek bir insan olduğunu fark edelim..
"Bir çocukla konuşmak, bir filozofla konuşmaktan aşağı değildir." sırrınca; onların o bazen güldüren, bazen düşündüren, bazen de asla öyle düşünmediğimiz, hayata bakış pencerelerine heyecanla çiçekler, kuşlar koymak ve ben de yanlarında onlarla bakmak istiyorum..
Düşünme ve düşündürme isteğimi böyle tanımlayabilirim.. :)
Dualarda hiçbir zaman salt 'ilim' istenmez. Hep faydalı ilim istenir. Faydalı ilmi de ancak temiz ve tefekküre alışmış zihinler ayırt edebilir. "Rabbim bize faydalı ilim, helal rızık ve kabul olmuş ameller nasip et."
