KÖYLERİMİZ
Köylerimizi mahalle yaptık. Köy kelimesini ortadan kaldırdık.
Okul yıllarımızda öğretmenlerimiz bize " tarımda kendi kendine yeten yedi ülkeden biri olduğumuzu" söylediği zaman ne çok keyiflenirdik. Şimdilerde ise göç veren köylerimiz var. Yollarında sabah otlamaya giden, akşam ahırlarına dönerken yollarına tezek bırakan hayvanların olduğu köylerimizin artık giderek azaldığı köyler giderek artıyor.
Pınarlarında su içtiğimiz, köylerimiz yok artık. Köyümüze giderken marketten damacana suyu alıp köye öyle gidiyoruz . Dahası var. Tereyağı, yumurtayı, sütü marketten alıp köye gidiyoruz.
Genç nüfusun köyleri terk ettiği, sadece emekli insanların yaşadığı köylerimiz var artık.
Artık köylerdede tıpkı, kentlerde olduğu gibi betonlaşma var. Derelerimiz ormanlarımızda çöplüklerimiz var.
Bahçesinde fidan diktiğimiz okullarımızın yerine, bahçesi komple beton olan okullarımız var.
Ovalara şehir kurduk. Tarım alanlarına fabrika. Tabii ki fabrikalarda olmalı ama uygun yerlerde.
Tarımda ithal eden bir ülke olduk.
Oysa Kızılderili atasözünün dediği gibi bu Dünya bize atalarımızdan miras değil, evlatlarımızdan emannetti.
Malesef emanete sahip çıkamadık.
Yine bir Kızılderili atasözü derki " Son ağaç yok olduğunda son balık öldüğünde beyaz adam paranın yetmediği bir şey olduğunu anlayacak."